No Trust, No Glory!

Lieve allemaal,

Waarschijnlijk als je dit leest, ben je al op de hoogte van het verdriet dat op ons pad is gekomen. De meesten van jullie hebben een mailtje ontvangen of het op een andere manier gehoord. Maar maandag ochtend 25 augustus hadden we om 9.00u een afspraak voor een echo in het ziekenhuis. Onze tweede al, want net voor de vakantie hadden we er ook een gehad en toen zag alles er fantastisch uit. Een soort van klein knipperlichtje was al het kloppende hartje en dat na 6 weken en een dag. Maandag ochtend hoopten we daarop een mooi succes vervolg te zien en daar hadden we ook alle vertrouwen in. Want ondanks twee kleine bloedinkjes tijdens onze vakantie, die weer over gingen en wat niet doorzette en waardoor we er dus vanuit gingen dat dat er een beetje bijhoorde, hadden we er vertrouwen in. Helaas is er in die drie tussenliggende weken toch echt iets mis gegaan, waardoor het vruchtje op bijna 9 weken gestopt is met groeien. En dat werd nu ontdekt. We zijn heel erg geschrokken en waren de rest van de dag ook echt wel van slag. De eigenlijke miskraam moet ook nog gaan plaatsvinden, dus dat is wel heel spannend.

Afgelopen zondag hebben we een preek gehoord van Henk Binnendijk over 'No Trust, No Glory'. En daar aan terugdenkend en terugkijkend op de afgelopen weken, zijn we toch ook erg blij dat we konden vertrouwen en er voor gingen en er ook echt van genoten hebben. We kijken met plezier terug op de vreugde die we konden delen, de blijdschap die we daarvoor ook terug kregen.
Toch moeten we nu afscheid nemen van ons kindje en dan met name nog van het nog minuscule lichaampje, want verder zijn we nu toch ook wel een beetje de trotse ouders van een kindje in de hemel. Maar alles gaat door elkaar en dus is het ook gewoon een moeilijke en zware tijd, die we liever niet hadden gehad.

Toch willen en kunnen door de kracht van Gods Geest vooruit kijken en blijven vertrouwen dat het goed is en ook goed komt. Het laatste woord is nog niet gesproken. Het lijkt een groot verlies, maar misschien moeten we ons stiekem een beetje afvragen of dat wel zo is. Ik heb sterk het gevoel en verlangen gehad dat God een bijzonder plan met dit kindje zou hebben, dat het harten zou mogen raken en een soort wegwijzer naar de Vader zou mogen zijn. Eerst dacht ik dat deze droom in duigen was gevallen nu, maar nu krijg ik langzaam aan het gevoel dat God me iets anders laat zien.
Zijn plan is zoveel meer omvattend en zoveel hoger dan ik begrijpen kan...dat te weten, dat te voelen, laat mij van binnen toch weer een liedje zingen...heel zacht, ik versta de woorden nog niet, maar het ontroerd me...Jezus maakt me blij...

En ik ben Hem dankbaar voor jullie allemaal aan onze zij...
Zo geweldig om ons ook door jullie gedragen te weten...
Dat is Machtig!!!
Maar wat ook erg Machtig is en waar ik deze dagen ook weer sterk bij word bepaald is het wonder van de Liefde die God gaf tussen GK en mij

Yes, we will Trust, so we will find the Glory!