Heel heel lang geleden...

Heel heel lang geleden...was er eens een grote meis met een BLOG bezig...die grote meis was daarna heel erg druk met andere dingen en had andere prioriteiten...maar vandaag ligt de prioriteit weer bij haar ZELF. vandaag draait het om haar en mag ze doen wat ze zelf belangrijk vind, wat ze leuk vindt, waar ze van opbouwt, oplaadt en van bijkomt...Haar batterijtje is namelijk best wel leeg en wordt steeds even snel weer wat opgeladen, maar oh wee...hij loopt zo snel leeg en is dus hoognodig toe aan een groot onderhoud... En DAT...dat ONDERHOUD begint vandaag - 10 januari 2013. Meis Coortje wil het graag goed aanpakken, want zo is ze...daarom heeft ze hulp ingeschakeld... allereerst van God...Hem wil ze graag de regisseur van het proces laten zijn, ook al is dat wel lastig voor haar, want oh ze heeft zo graag de touwtjes in handen... :-) Maar toch dus HEM er voor aangenomen, want Hij is de BESTE die je daarvoor kunt hebben...Wat geweldig dat Hij daartoe altijd bereid is en er altijd tijd voor heeft. Maar er zijn meer hulp bronnen. Op de tweede plaats meis haar PRINS...haar steunpilaar en knuffel, maar soms ook haar 'krab'paal...maar de diepe wens is dat dat niet al te vaak meer nodig zal zijn. Een andere hulpbron ligt buitenshuis...ik noem haar maar de Schoonheidsspecialist, maar dan voor de innerlijke schoonheid...de vrouw tegen wie ik alles kan zeggen en die me helpt om mijn gedachten, die nog al eens aan het strijden zijn, te ordenen, te sturen en soms ook gewoon het zwijgen op te leggen...rustig met de bijbel open op een professionele manier. Zaterdag 11.00u... ik zie er naar uit. Maar ook ziet meis uit naar vanavond...op de thee bij VRIENDIN...feest van herkenning...samen praten, ordenen, kletsen, lachen , huilen... banden aanhalen ook, want wat is er op dat gebied ook een verwaarlozing geweest...niet bewust of expres...het kon niet anders...maar wat een behoefte om weer kracht te putten uit dit contacten en ook andere gelijksoortige contacten... Meis Coortje wil weer sterk worden, keuzes kunnen maken en vooral ook echt kunnen GENIETEN...want er is eigenlijk zoveel om van te genieten... Want dat het HEEL lang geleden was dat Meis hier was blijkt ook wel uit het feit dat er nog een kaartje aan deze blog toe te voegen is... Twee BRONNEN van GENIETEN...een meisje en een jommetje...een heel bijzonder paar, maar wat passen ze goed bij ons en bij elkaar. Deze twee staan ook wel aan de start van Meis haar afglijd acties en batterij uitputting, maar hoe dubbel zijn zij ook opladers van de batterij...soms is het allemaal zo dubbel...Maar deze twee en mijn PRINS zijn onder regie van DE REGISSEUR degenen die DE HOOFDROL in mijn leven moeten en zullen hebben...nu alleen nog een bijsturing van het script zodat het ook voor MEIS COORTJE weer BLIJSPEL wordt ipv regelmatig een tranendal of worstelberg. We gaan er voor Ik hef mijn ogen op naar de Regisseur, daar komt mijn HULP vandaan...

Het Kaartje

Dit moest al heel lang gebeuren.... bij de kiekjes op deze pagina dan EINDELJK het kaartje van ons prachtige wondertje...inmiddels is ze al weer bijna 10 maanden oud...tijgert, kruipt, trekt zich op en probeert al brabbelend met ons mee te zingen... Wat een zonneschijn in ons leven...HEERlijk in deze donkere stormachtige herfstdagen....

Tussen Pasen en Pinksteren, met uitzicht op Kerst

12 en 13 April was het Pasen... Elk jaar weer een bijzonder feest. Dit jaar was het voor ons echter vooral ook bijzonder dat onze neefjes bij ons logeerden vanaf goede vrijdag tot 1e Paasdag en hun vader en mijn moeder hen op kwamen halen, maar eerst ook met ons naar de kerk gingen.

Wat verder voor ons dit jaar rond die tijd heel bijzonder was, is dat ik op 27 maart weer begonnen ben met hormonen spuiten als start voor een IVF poging.
Op donderdag 9 april, net voor Pasen waren we toe aan een eerste echo om te kijken of de eitjes al genoeg gerijpt waren. Omdat dit toen nog niet helemaal het geval was, moesten we 14 april weer terug komen. Toen wees de echo uit dat het okee was. Niet veel eitjes, maar wel klaar voor het 'oogsten'. Voor het eerst werd me ook vrij direct verteld dat het wat kleine aantal gezien mijn leeftijd toch zeker wel te maken zou kunnen hebben met de chemokuren die ik in het verleden heb gehad. Dat was wel even heftig... vooral ook omdat daar juist een gebedspunt lag. zo van... HEER, als het dan die chemokuren zijn die in de weg zitten, kom dan met herstellende kracht.

Donderdag 16 april om 7.15u moesten we ons melden op de dagverpleging. Na eerst al wat verdovende middelen werd ik opgehaald en hebben ze de eitjes eruit gehaald. Manlief moest toen met die eitjes, goed verpakt, naar het laboratorium, terwijl ik bij mocht komen van de ingreep.
Eind van de morgen was GK terug met het goede nieuws dat de 'oogst' boven onze verwachting was, dus dat was een meevaller.
En soms gaan dan ineens je dagteksten LEVEN... ik probeer dagelijk even te kijken op Manna-vandaag, waar je dan een dagtekst op kunt halen...
Voor 16 april was dat;
"Met Mij kun je vandaag over muren springen" 2 Sam 22:30

Twee dagen later, 18 april, mochten we naar het laboratorium komen voor de terugplaatsing...
en vandaag was de dagtekst;
"Ik vergeef jou fouten (ongerechtigheden) en genees jouw kwalen" Ps 103:3
Een borrel van HOOP kwam in mij op toen ik dit las. Is dit een belofte Heer? Een antwoord op mijn gebed rondom die chemokuren en onze kinderwens? Veilig in mijn hart borg ik dit op en maakte er een notitie van in mijn dagboek. Oh zou voor de Heer iets te wonderlijk zijn? Maar er was en is al zoveel gebeurt waardoor we de gebrokenheid van de wereld hebben ervaren, dat het toch moeilijk blijft om ten volle te vertrouwen. Maar een halm om om je aan vast te klampen was het zeker.
Na deze dag begon een lange tijd van afwachten, hopen, vrezen, bidden, vertrouwen, overgave, toch weer vrezen... en ondertussen moest ik ondersteunende hormonen blijven gebruiken wat wel wat vroeg van ons dagritme. Een voordeel, de meesterKOK in huis kreeg de ruimte in de keuken, zonder een kritisch meekijkende vrouw :-).
Toen werd het Koninginnedag... we hebben heerlijk gewandeld van Haastrecht naar Groot-Ammers...een traject van het Pelgrimspad, de Lange Afstands Wandeling die we aan het lopen zijn... voor ons een heerlijke dag, maar een tragedie in Apeldoorn zet de geschiedenis van de Nederlandse Koninginnedag op zijn kop.
Na een nachtje in mijn ouderlijk huis, lopen we op 1 mei nog een stuk tot aan Bleskensgraaf... en we zien uit naar de volgende dag.
2 Mei mogen we een zwangerschapstest gaan doen. Hoop en vrees laaien weer op. Zijn die kleine klachten goede tekenen of is het allemaal spanning?

Gk heeft vandaag zijn klusdag, maar komt wat eerder thuis omdat ik eind van de middag richting Alblasserwaard vertrek om een al lang afgesproken gezellige avond met mijn twee vriendinnen te hebben. Een avondje lachen en ontspannen met Tim Zingt...
Erg leuk, maar ergens speel ik ook steeds met de gedachte aan die test... Vanavond als ik thuis ben, hebben we afgesproken...
Net na 23.00u ben ik thuis... we kletsen wat, we danken God voor de dag en gaan dan naar boven om de test te doen...
De uitslag? POSITIEF...Ja het is echt waar ik ben weer zwnager, we zijn in verwachting.
Maar wat een hilariteit als je in alle zenuwen 's nachts gaat testen met een gekregen test die iemand over had van een dubbelverpakking en de gebruiksaanwijzing blijkt er dan niet bij te zitten. Dan zie je wel twee streepjes en je vermoed wel het mooiste, maar je wilt het wel ZEKER weten...Gelukkig leven we in de tijd van internet, dus na nog enkele spannende momenten wisten we het dan ook echt zeker.
Wat HEERlijk, maar oh wat ONWERKELIJK ook en nog errug spannend...want wat er ook gebeurt...het is niet wat ik wil, maar wat God wil... DAT zal gebeuren...
En ik Weet dat Hij het beste voor mij, voor ons, voor ons allemaal wil... maar Hij kan ook zoveel groter en ruimer kijken dan wij.
Ik mag op Hem vertrouwen of zoals de dagtekst van 30 april zei...
"Ik wijs jou vandaag de weg. Ik leg jou uit hoe je moet gaan." Psalm 25:4

En dan is het vandaag al weer 26 mei... we zijn 3,5 weken verder. Bijzondere weken... we kunnen het nog niet echt geloven en durven er moeilijk aan toe te geven. Op 5 mei hebben we dan ook gewoon nog een keer getest, maar ook dat was positief.
Aan de familie en vrienden die enigszins op de hoogte waren van deze stap of zij die er rechtstreeks in belangstelling naar vroegen hebben we het al wel verteld, maar verder proberen we het toch nog maar even wat stil te houden. Ondertussen heb ik van het ziekenhuis de opdracht gekregen om de ondersteunende hormonen in elk geval te blijven gebruiken tot 26 mei... de dag van de eerste echo... Ach het maakt niet uit als het maar goed blijft gaan en het geeft me meteen de kans om even uit te rusten na een lange werkdag. Wat ik ben me toch moe steeds... Zou dat een goed teken zijn of bijwerking van die hormonen? Ik blijf proberen me te laten bemoedigen door de dagteksten...maar iets in me maakt me ook zo onrustig dat ik het moeilijk vindt om rustig met onze Vader te praten. Ten diepste vertrouw ik wel op Hem...maar dat zou ook zo zijn als het mis zou gaan...dan is Hij er ook...maar ik wil niet dat het mis gaat...ik wil niet weer moeten ervaren dat Hij me ZAL troosten...
ik stop het hele diepe nadenken hierover maar even weg. Ik kan het niet overzien en wacht maar gewoon af...

Maar het is nu 26 mei... om 16.20u waren we aan de beurt... Oh wat een spannend moment... de herinennering van de vreselijke laatste keer ligt vers in het geheugen...
Maar het is GOED. Het hartje klopt, het is 1,27 cm lang al, het vruchtje is 5 weken en 5 dagen oud en ik ben dus nu 7 weken en 5 dagen zwanger.
Volgens GK zijn niet te evenaren berekening, zelfs niet door de ervaren gynaecoloog, uitgerekend op 7 Januari 2010 om 15.00u :-).

Ik sluit af met de geweldige dagtekst van vandaag...
"Ik ben vandaag jouw hoop, Ik stel jou niet teleur" Psalm 119:116b
Amazing Grace!!!

Tears and hope...

Tranen en toch blijven hopen...

Van een vriendin kreeg ik een link van een echt diep indrukwekkend lied over die oh zo herkenbare tranen, maar ook die oh zo bekende hoop die je toch vast blijft houden...
infertiliteit - onvruchtbaarheid - deel van je wezen

Maar wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Het is Pasen geweest... JEZUS LEEFT... en hoe leef jij?

Er is HOOP er blijft HOOP... hoewel we niet weten hoe het pad zal gaan...
het zijn HOGE wegen, naar een hoopvolle toekomst.
En weet je... die toekomst is er terugkijkend naar gisteren ook NU al.
HOOP, HOOP... maar ook tranen.
Soms heel veel tranen.
Zo herkenbaar, zo intens, zo echt...

Begrijp je het een beetje?

Tears and hope

Luister naar het lied, lees de teksten mee en laat God in dat alles HEEL dichtbij komen.

Hij houd van jou... Lees maar wat Hij door een mensenkind tot ons wil zeggen...

Laat het oude los en volg de Liefde

Hoop...laat het niet los, laat het niet van je roven...

Vrees vandaag niet, want zij, die bij ons zijn, zijn talrijker dan zij, die bij hen zijn. (2Kon6:16)

Jezus Leeft, Jezus Komt.
verspreid het goede nieuws...
(bijvoorbeeld via de KPN :-) insidersjoke)

I would die for that...

Een zo sprekend lied van Kellie Coffey
"I would die for that"

Hoewel sterven ervoor me wel wat ver gaat, raakt dit wel het diepste van mijn verlangen en ik denk ook heel herkenbaar voor anderen...

I would die for that

Jenny was my best friend.
Went away one summer.
Came back with a secret
She just couldn't keep.
A child inside her,
Was just too much for her
So she cried herself to sleep.

And she made a decision
Some find hard to accept.
To young to know that one day
She might live to regret.

But I would die for that.
Just to have one chance
To hold in my hands
All that she had.
I would die for that.

I've been given so much,
A husband that I love.
So why do I feel incomplete?
With every test and checkup
We're told not to give up.
He wonders if it's him.
And I wonder if it's me.

All I want is a family,
Like everyone else I see.
And I won't understand it
If it's not meant to be.

Cause I would die for that.
Just to have one chance
To hold in my hands
All that they have.
I would die for that.

And I want to know what it's like
To bring a dream to life.
For that kind of love,
What I'd give up!
I would die for that.

Sometimes it's hard to conceive,
With all that I've got,
And all I've achieved,
What I want most
Before my time is gone,
Is to hear the words
"I love you, Mom."

I would die for that.
Just to have once chance
To hold in my hands
What so many have
I would die for that.

And I want to know what it's like
To bring a dream to life.
How I would love
What some give up.
I would die ...
I would die for that.

Knipoogjes van God...

Voorjaar... het wil nog niet zo op een dag als vandaag, maar toch heb ik het zonnetje al weer geregeld in mijn snuffert laten schijnen... en die dagen die lengen...heerlijk dat licht, al mag het van mij nog veel meer worden... Ik verlang echt naar de zomer...

Terugkijkend zijn er gelukkig ook veel zegeningen geweest, maar toch was het ook wel even flink strijden. December en januari stonden voor ons in het teken van kwakkelen... buikgriep, gewone griep, keel, neus en oorontstekingen... negatieve gedachten, onzekerheid, onrust... ze kunnen soms zomaar ineens zoveel grip op je krijgen... Maar we gaan weer omhoog en het voorjaar komt er echt aan... Trouwens tussen al dat gekwakkel door hebben we toch ook wel even een geweldig leuke schaatstocht gemaakt tussen Monnickendam, Marken en Volendam...zo over de Gauwzee...Ja wij kwakkelden wel, maar meneer Winter had daar zeker voor een mooi poosje geen last van dit jaar...

Maar ja nu mag hij zijn strijd toch wel prijs gaan geven aan juffrouw Lente...laat maar komen met haar nieuwe energie en kracht...

Wat geweldig toch he dat God die afwisseling geeft... ik verlang ook al weer naar de heerlijke zomersalades en de BBQ's, lekker buiten eten op ons nieuwe terras...Ja de hutspotten waren ook goed dit jaar, maar ik doe echt lekker mee met de seizoensmaaltijden en zie ook uit naar die rabarberplant die weer een poging in ons tuintje mag gaan doen en wat zouden de peren en pruimen boom ons gaan brengen dit jaar?
Verwachtingsvol klopt mijn hart...ook altijd wel weer spannend, want je weet niet wat er komt... Leuke spanning.
Door al die hoop en voorjaarskriebels zijn we langzaam aan ook weer moed aan het vatten om weer een IVF poging te gaan doen. Kleine knipoogjes van God lijken ons toch wel weer die kant op te wijzen... maar we zijn voorzichtig, net als juffrouw Voorjaar, want we willen de juiste weg gaan, volgens Gods plan op de juiste tijd.
Naast het IVF gebeuren zijn we ondertussen ook al op de helft van de verplichte adoptiecursus... zou dat ook een deel van Gods plan voor ons zijn, dat er een kindje van ver bij ons een thuis zal vinden...

Wat blijven Gods wegen toch bijzonder en ondoorgrondelijk...maar wat is het heerlijk dat we op Hem mogen vertrouwen en dat we in en met Hem mogen weten dat het allemaal goed komt.

Heb je de nieuwe cd van MW Smith al gehoord? Nummer 8 vind ik echt geweldig...
hier zomaar een stukje...

Sitting at your feet,is where I want to be.
I'm home when I am with You...

I'm deep in Love with You, Abba Father
I'm deep in love with You, Lord
My heart that beats for You, precious Jesus.
I'm deep in love with You, Lord

There's a deep desire,
it's burning like a fire,
to know You as my closest friend

WOW echt geweldig!!!

Met Hem als onze grote liefde, onze ROTS, onze alles...mogen we voorzichtig, maar in afhankelijkheid van Hem en in vertrouwen op Hem weer nieuwe stappen zetten...

I'm deep in Love with You, Abba Father
I'm deep in love with You, Lord
My heart that beats for You, precious Jesus.
I'm deep in love with You, Lord

Regenboog

Weer aangesterkt, emotioneel weer opgeknapt...

Stilte gaf weer ruimte...

Ruimte om verder te gaan.
Verder te geloven, te hopen en te vertrouwen.

Nog mogelijkheden te over.
Spannend maar HOOPvol.

Samen bidden, samen zoeken naar het Plan van Onze Heer
Samen zingen en getuigen,
Samen leven tot ZIJN EER
Heel de WERELD moet het weten dat GOD NIET VERANDERT is,
en zijn LIEFDE als een lichtstraal doordringt in de DUISTERNIS

Duisternis... van opgeknapt, naar weer afgeknapt...

Het begon op 2 april 2008 met 12, 7 vielen weg...

De eerste D werd teruggeplaatst, maar nestelde niet.
De tweede D liet ons stralen... blijde verwachting... grote vreugde...
...na negen weken toch naar de Hemelse Vader...

Nog drie D's over...
Vandaag terugplaatsen...???
TERUGPLAATSEN, JA, maar niet hier op aarde...

Terug naar het HUIS van de VADER...

...drie D's...

"Ik ben met je al je dagen.
Als je niet verder kunt, dan zal Ik je dragen.
Kijk maar naar Mij, kijk toch omhoog;
naar Mijn mooie regenboog"

Al stromen de tranen als stortregens naar beneden...
Het ZAL ons niet overstroomen...

"Kijk toch omhoog, naar Mijn mooie regenboog"

Wat een geweldige belofte van TROUW.

Maar wat doet het ongelofelijk veel PIJN ook...