30 maart 2008

Hallo allemaal.

Hier ben ik weer eens. Het heeft even geduurd, maar ja ik moet er ook altijd weer even de tijd voor hebben hoor. Als ik hier dan ga bloggen wil ik het ook goed en zo compleet mogelijk doen...
Voor mij is dit als een soort dag- of logboek...
De laatste keer dat ik schreef was vrijdag 14/3, dus daar pak ik de draad maar weer op.

zaterdag 15 maart
Ik ben dus gisteren gestart met de decapeptyl. Toen moest het op de morgen omdat ik eerst nog voor de FSH en LH moest prikken, maar de IVF verpleegkundige, had gezegd dat als ik het liever 's avonds deed dat dat ook kon, maar dan zou ik het de eerste dagen steeds een paar uur op moeten schuiven. GK en ik hebben daar over gesproken en over nagedacht en hebben nu besloten toch op de ochtend te blijven prikken. Ik vond het wel wat spannend, want hoe zou je er dan op reageren? Maar er zitten ook voordelen aan. We prikken nu om 6.30u 's morgens, net voordat GK weg gaat en dus zijn we dan nog samen. Dit betekend natuurlijk wel dat de wekker ook in het weekend om 6.15u af moet gaan om te prikken. Maar dan gaat GK heel lief het bed uit om beneden de prikken uit de koelkast te halen...soort ontbijt op bed. Hij vind het zelf ook wel fijn om te doen. Zo heeft hij meer het gevoel dat hij er ook wat voor over moet hebben.
Nog een voordeel is dat je op dat tijdstip eigenlijk altijd nog thuis bent, dus er ook nooit aan hoeft te denken om de spullen ergens mee naar toe te nemen.
Ach ja zo vinden we ook hier weer onze weg in.
Deze 15e maart is verder een rustig en relaxed dagje waarop we vereerd worden met een bezoekje van tante en oom uit Friesland.

zondag 16 maart
Tsja eigenlijk niet zoveel bijzonders te vermelden...

maandag 17 maart
Vanmorgen kon ik bellen over de uitslag van de FSH en LH. Hieraan zouden ze min of meer kunnen zien hoe het staat met de voorraad eitjes en aan de hand daarvan zouden ze mede kunnen bepalen met welke dosis hormonen (Puregon) ik zou moeten prikken.
Er wordt vertelt dat de waarden van de FSH en de LH eigenlijk wel normaal(beide onder de 10??? - de kenners snappen dat misschien) waren voor mijn leeftijd. Gezien de wat schrale rijping in de vorige ronde had het ook kunnen zijn dat dit af zou wijken. Maar dat is dus niet het geval. Op zich een opluchting dus...
Omdat er echter altijd nog van alles meer mee kan spelen waarom die rijping niet wil, wilde de verpleegkundige toch nog even met de Dr. overleggen over de dosis. Dus of ik om half 2 nog een keer terug kon bellen. Zo gezegd zo gedaan en toen hebben we bepaald dat we inderdaad met een dubbele dosis puregon gaan prikken. In plaats van 150 eenheden doen we nu 300 eenheden per keer. Telefonisch hebebn we nog het een en ander doorgenomen van recepten voor de apotheek en een datum voor de eerste echo om te kijken hoe het met de rijping staat.
Nou en dan gaan we er maar weer voor.

Dinsdag 18 maart
Vandaag heb ik een vrije dag en komt GK ook al weer rond 12.00u terug. We hebben vanmiddag namelijk een eerste informatie middag over adoptie gehad. Vorig jaar zomer hebben we ons voor adoptie ingeschreven omdat we op een dag toch echt graag een gezin zouden vormen. Nu was er een voorlichtingsmiddag in Rotterdam die nog vooraf gaat aan het echte traject. Hier vertelden ze van alles over de laatste actuele ontwikkelingen en over de tijd dat het evt. kan gaan duren. Het was een interessante middag, maar we parkeren de info nu verder wel voorlopig. Nu eerst maar richten op de IVF. We wachten maar af hoe onze wegen zullen gaan en waar God ons heen zal leiden.

Woensdag 19 maart
Vandaag gestart met de Puregon 300 naast de Decapeptyl...De decapeptyl legt mijn eigen hormoonhuishouding plat en de Puregon moet er nu voor gaan zorgen dat er eitjes gaan rijpen. Nu maar bidden dat dat er dit keer voldoende zullen worden.
Ik was verder lekker vrij vandaag, alleen 's middags had ik cursus. Die cursus houd me op het moment trouwens wel druk bezig. Ik kan het even niet goed overzien. 16 juni moeten we eigenlijk alles inleveren maar of dat allemaal gaat lukken. Mijn planningen lopen steeds in de soep, er moet nog veel en verder weet ik gewoon ook niet hoe dat allemaal zal gaan met dat IVF. Nou ja morgen gesprek met mijn begeleiders, hopelijk geeft dat weer wat licht op de zaak.

Donderdag 20 maart
Vandaag weer gewerkt. Het was een rommelige dag. Weinig op de groep geweest, maar toch ook een goede dag. De gesprekken met mijn begeleiders hebben me weer de nodige impuls gegeven om er voor te gaan en de cursus op tijd af te gaan ronden.
Verder ben ik vanmorgen bij de rouwdienst van de man van een collega geweest. Een indrukwekkende dienst en een prachtig getuigenis van mijn collega zelf. Ik hoop dat God hier door heen vele harten aangeraakt heeft.
Met prikken gaan we ondertussen gewoon door.

Vrijdag 21 maart
Vandaag was ik weer vrij ivm Goede Vrijdag...terwijl het buiten erg koud is, geregeld regent en ze voor de komende dagen sneeuw opgeven ga ik maar eens naar de kapper voor een lekkere voorjaarscoupe. Lekker blonderen en flink wat korter. De afgelopen tijd ben ik niet echt blij met mijn haar geweest. De kapster weet me ook wel te vertellen dat hormonen echt duidelijk invloed kunnen hebben op je haar. Nou dat was me al wel duidelijk. Het zat gewoon niet prettig. Nu ben ik inmiddels super blond, dat was even wennen, maar GK vond het geweldig en ik geniet ook want het zit gewoon weer zoals ik wil.
Verder veel met mijn huiswerk bezig geweest.

Zaterdag 22 maart
Af en toe voel ik al wel wat steken in mijn buik, ongeveer ter hoogte van de eierstokken. Ik zie dat maar als een goed teken en probeer er verder niet al te veel aan te denken. Ik merk dat ik het een beetje wegstop. Ook heb ik het idee dat de hormonen niet echt een heel sterke invloed op mijn stemming hebben. Ik heb eerder het idee dat het me wat vlak in mijn emoties maakt. Misschien komt het ook wel doordat ik het wat wegstop, maar goed...
Vandaag was wel weer een actieve dag. GK is samen met een vriend op zolder aan de slag gegaan om twee dakramen te plaatsen. Ja ja terwijl het buiten dreigt van de hagel en sneeuw buien en er zo nu en dan ook wat nattigheid valt, zagen zij gewoon twee gaten in ons dak :-).
Het is een zootje en vieze boel geworden maar net na drie uur waren ze klaar. Twee prachtige ramen! Ruimte genoeg voor een gezin...
Om vier uur hebben we de boel de boel gelaten en zijn we richting Groot-Ammers gegaan omdat mijn moeder jarig was deze dag.

6 t/m 14 Maart

Donderdag 6 maart
Na de boodschappen gedaan te hebben bij Dirk van de Broek, heb ik bij Dirkx de zwangerschapstest gehaald die we zondag moeten gaan gebruiken.

Verder zou ik de Progestan ophalen bij de apotheek. Bij de huisarts bleken ze het echter niet te kunnen bestellen, waarschijnlijk doordat het spul net van naam aan het veranderen is. Het nieuwe is er nog niet en het oude is niet meer te krijgen. Maar dus hadden ze niks voor me en ik heb het vandaag nodig. Ze hebben even voor me naar de Apotheek in Kudelstaart gebeld. Daar hadden ze er gelukkig nog 30st op voorraad, dus die kan ik vanmiddag na het werk (tot 18.00u open) ophalen.
De andere 30 gaan ze toch nog proberen te bestellen. Ik heb gezegd dat ik het hen laat weten als ik ze niet meer nodig heb.

Om 11.00u bij mijn psychologe geweest en daar ook onze ziekenhuis-soap uit de doeken gedaan.
Vervolgens door naar het werk en toen om +/- 17.30u de capsules opgehaald in Kudelstaart. In tegenstelling tot de vorige keer moest ik nu E1,85 bijbetalen. Volgens die man moest dat altijd, nou ja ik heb mijn schouders maar opgehaald en betaald. Zoveel is het nu ook weer niet, maar wel vreemd.

Zondag 9 maart
Afgelopen zondag hebben we zelf een zwangerschapstest gedaan. Die gaf negatief aan, maar ja hoe betrouwbaar is dat terwijl je hormoon medicatie gebruikt waardoor je menstruatie uit kan blijven? Dus uiteindelijk, met wat tegenzin van mij, toch maar door gegaan met de Progestan, hormoon medicatie.

Maandag 10 maart
Maandag morgen meteen naar het ziekenhuis gebeld en toen zei de IVF verpleegkundige, dat ik dan toch die dag maar even moest komen om bloed te prikken.
Ondertussen was het op het werk ook heftig. Er zijn veel collega's waar wat mee is, of waar in de familie van alles speelt. Dus eerst zo al een paar verhalen aangehoord, toen er in eens telefoon kwam. Mijn collega was namelijk onderweg gegaan om een aantal cliënten met de bus naar een dagbesteding voor ouderen te brengen en nu was een van die oude mannen in elkaar gezakt en ze waren nog bezig met reanimeren toen ze belden, maar deze cliënt, heeft het niet gered helaas. Ik ben er heen gegaan om de busrit van mijn collega over te nemen.
Mijn collega was aardig van slag die dag en we kwamen op de groep ook nauwelijks aan onze gewone dingen toe.
Ik moest ook al om 15.30u weg om op tijd op het laboratorium te kunnen zijn voor het bloedprikken.
Een pittige dag.

Dinsdag 11 maart
De volgende morgen kregen we te horen dat de schoonzoon van onze eigenlijke buschauffeur was overleden. Hij had een long ziekte, maar was ook vader van een tweeling van drie en een half jaar oud. Heel verdrietig allemaal.
Ik zelf was inmiddels ook al ligt aan het vloeien, maar ja ergens blijf je toch nog hoop houden. Om half 4 kon ik bellen voor de uitslag...helaas negatief. Ergens verwacht je het al wel omdat ik mijn lichaam toch ook meer begon te voelen, maar toch is het een zware dobber. Door alle kunstmatige hormonen herken ik mijn eigen lijf ook niet meer helemaal goed.
Toen ik met het ziekenhuis belde over de uitslag, zei ze dat we wat hen betreft dan bij de volgende ronde (dus een maand niet) dan wel weer konden starten. Maar dat was niet wat wij verwacht hadden. Wij dachten dat we meteen door konden en dat wilden we eigenlijk ook wel, want dan kan het nog net klaar zijn voordat we in april op vakantie gaan naar Rodos. Dit moest de verpleegkundige echter eerst met de arts overleggen omdat ik dan eigenlijk op de eerste dag van mijn menstruatie zou moeten starten met het hormoon decapeptyl, terwijl ze ook nog graag een FSH en LH bloedonderzoek zouden willen doen en dat moet op de derde dag van je menstruatie en zou niet kunnen als ik al met de Decapeptyl gestart zou zijn. Donderdag zou ze overleggen met de arts, dus dan moest ik maar terugbellen.
Oke ... wat een soap... eerst alles maar weer laten bezinken en thuis met GK gaan overleggen en bespreken.

Woensdag 12 maart
Vandaag weer naar het werk. Het zijn lange en pittige dagen. Er moet van alles en er gebeurt van alles. Cliënten van slag, epilepsie aanval...de storm van buiten lijkt ook wel binnen te zijn. Ondertussen zet de ongesteldheid nog niet echt goed door. Als het dan moet, dan wil ik het meestal ook maar meteen goed. Dan gaat er ook weer een soort druk van je lichaam af. Ik heb ook echt het idee dat ik vocht vast ben gaan houden de afgelopen twee weken en dat ik daardoor ook in eens weer meer weeg. Moet ik weer gaan Sonja Bakkeren of zou het beter gaan als de ongesteldheid goed door zet?
's Avonds gaan we nog naar de gemeente special. Ik merk dat ik alle zeilen bij moet zetten. Ik ben moe en ik scherm me erg af tegen alle pijn die ik zou kunnen voelen. Bij het zingen van een van de liederen lopen er in eens toch een paar traantjes los. Na de dienst laat ik me nog even bemoedigen door een kringer die meeleeft, maar ik wil ook snel naar huis. Achteraf zie ik nu dat ik toen de deken van zelfmedelijden om aan het doen was en me daarin aan het opsluiten was. Ook GK krijgt even nauwelijks tot geen ruimte om binnen te komen... maar dat hij niet binnen komt maakt me juist ook soort weer boos. Ik wil geen ruzie...we gaan maar slapen. Ik weet ook wel dat ik gewoon even heel moe ben en dat het morgen vast weer beter wordt. Ik probeer rationeel te blijven (even te rationeel misschien?)

Donderdag 13 maart
De 'sluizen' zijn open en ik ben flink ongesteld. Ik heb vrij vandaag dus om half 10 bel ik het ziekenhuis. De verpleegkundige vertelt dat we toch meteen een nieuwe ronde kunnen starten. Ik moet dan vrijdag morgen vroeg eerst nog even bloedprikken voor de FSH en LH en dan meteen daarna de eerste Decapeptyl prik zetten. Meteen nemen we nog allerlei regelzaken door. Afspraak voor de eerste echo. Afspraak over de recepten die naar de apotheek gefaxt zullen worden enzovoort.
Als ik opgehangen heb, heb ik de behoefte om het eerst allemaal op een rijtje te gaan zetten. Ik ga alle dingen in de agenda zetten en probeer helder te krijgen hoe het dan in het gunstigste geval allemaal zal gaan verlopen.
Als ik zo bezig ben belt GK. Hij had gezien dat ik onze digitale agenda aan het invullen was en wilde even weten hoe het telefoontje was afgelopen. Terecht...hij heeft ook recht om het te weten. Achteraf schaam ik me wel een beetje dat ik daar zelf niet eerder aan had gedacht. Ik was gewoon zo zelf met het alles bezig, terwijl ik dat met hem moet delen. Ik ben niet alleen en hoef het ook niet alleen te doen.
Nadat ik alles in de agenda had gezet, ben ik de rest van de dag bezig gegaan met mijn huiswerk voor de cursus CB-er, waarvoor ik weer even heel veel werk heb liggen, waar ik eigenlijk ook niet echt heel veel puf en zin voor heb. Toch is het me gelukt. Eind van de dag weer allerlei stukken op de mail gezet, voor mijn begeleidsters.

's avonds hebben GK en ik nog wat woorden na het eten...de spanning wordt even te veel. Ik zie er als een berg tegen op om meteen weer door te gaan, maar wil het ook wel, want anders weet ik ook niet wanneer. Na onze vakantie moet ik meteen stage gaan lopen en die combinatie zie ik ook niet zitten. Maar waar doe je goed aan. Ik wentel me nog steeds, zeker in het bijzijn van GK in de deken van zelfmedelijden. Daardoor ben ik ook niet eerlijk naar hem. Doe ik onterechte verwijten. Ik laat hem niet toe terwijl hij zo zijn best doet. Op een gegeven moment...gelukkig...valt die deken toch af en kan ik hem toe laten. We zijn weer bij elkaar.
Met een verlicht hart, maar nog wel erg moe gaan we die avond ieder onze eigen weg. GK naar groeigroep en ik naar de vrouwen bidgroep bij een vriendin. Ik zie er best tegen op. Het is pas mijn tweede keer en er is grote kans dat er nu andere vrouwen zijn dan de vorige keer, dus dan moet je weer kennis gaan maken.
Ik heb me zorgen om NIETS gemaakt. Het was een geweldige avond...vooral toen ik God Zijn werk liet doen. God de Trooster...was er een beter thema voor deze avond te bedenken? De rijkdom van het delen met elkaar en bidden voor elkaar wordt weer volkomen bewezen. Bemoedigd en gezegend ga ik naar huis. Deze avond heeft mij ook weer geleerd toe te geven dat ik echt graag een kindje wil. JA ik verlang heel erg naar een kindje van ons twee. Een kindje waarvoor wij van God de verantwoordelijkheid krijgen om het op te voeden.
GK en ik hebben het er samen nog even over... We durven het bijna niet meer uit te spreken, toe te geven, er voor uit te komen...we proberen onszelf te beschermen...maar oh wat verlangen we eigenlijk onwijs naar een kindje en zouden we zo graag in de toekomst met ons gezinnetje op de fiets stappen en door Nederland gaan trekken en camperen...wat zou ik onwijs graag een geweldig leuke kinderkamer inrichten en liedjes zingen met de gitaar voor hem of haar.
Dank u Vader dat U mijn hart weer open heeft gemaakt voor dit verlangen...maar Heer het doet ook pijn. Maar U bent onze Trooster.

Vrijdag 14 maart 2008
Vanmorgen vroeg bloed gaan prikken voor de FSH en LH en daarna gestart met de decapeptyl. Goed verlopen. Daarna op mijn gemak naar het werk gegaan en daar een redelijk rustige dag gehad. We komen weer een beetje op de rail.
Aan het eind van de middag bereikt ons echter het verdrietige nieuws dat de ernstig zieke man van onze collega is overleden.
Drie overlijdens berichten in een week...wat veel, wat heftig...

Maar Heer U bent onze Trooster.
Dank u Vader...
-dat u dat voor ons wilt zijn
-dat U ons steeds weer aanraakt met bemoedigingen uit onverwachte hoek soms.
-dat we toch de stap konden en mochten zetten om door te gaan met een volgende IVF poging
-dat onze vakantie naar Rodos door de vliegmaatschappij met een dagje is verlengd
-dat ik weer mag voelen en toegeven dat ik heel graag een kindje wil
-dat de vrouwen van de gebedsgroep voor ons hebben gebeden
-dat u mij deze gebedsgroep hebt gegeven
-dat de zon vandaag weer scheen, als teken van hoop na veel regen en harde storm de afgelopen week.
-dat psalm 1:3 daar ook zo duidelijk van spreekt. Dat onze boom mag wortelen in U.
-dat mijn deken van zelfmedelijden weer is weggerukt.
-dat GK mijn maatje is...Het antwoord op mijn gebeden...
-dat we de laatste tijd weer zo mogen groeien in U door de Meerkerk en door de doop...
Dank U voor ALLES en nog Veel Meer.

2008 - Jan t/m feb

2007

Januari
05 -> bloed prikken in Leiderdorp
13 -> ongesteld geworden
22 -> Echo maken
24 -> 19.30u prik laten zetten in Leiderdorp (pregnyl)
26 -> 9.00u Zaad brengen in Leiderdorp
-> 11.00u IUI in Alphen

Februari
9 t/m 16 -> Ikke ziek thuis

Maart
01 -> recept ophalen bij de apotheek
13 t/m 23 -> Puregon spuiten. Dit is de eerste keer dat we moeten spuiten ipv hormonen slikken, Erg spannend wel in het begin.
15 Tussendoor ook nog even op controle bij mijn Dr. in Daniel den Hoed met het oog op de Hodgkin, maar gelukkig gaat dat allemaal goed.
19 -> eerst het ziekenhuis gebeld voor hoe laat ik terecht kon voor een echo. Dat kon al snel dus daar die morgen heen.
22 -> 11.40u weer een afspraak voor een echo...kijken hoe de stand nu is. Het eitje is groot genoeg dus we maken afspraken over het vervolg.
24 -> 20.00u Pregnyl prik halen
26 -> 10.30u Zaad naar laboratorium
-> 12.00u IUI (nr 4)
En dan maar weer afwachten.

April
8 -> eerste Paasdag, toch weer ongesteld
10 -> op de derde dag, het ziekenhuis gebeld en toch maar meteen weer begonnen met nog een poging. Dus puregon prikken maar weer. We weten nu hoe het gaat.
18 -> 13.50 Echo,daarna door naar Groot-Ammers. Mijn zus is jarig.
20 -> 10.30 zaad inleveren bij het Laboratorium
-> 12 IUI (nr 5)
En maar weer afwachten, maar nu zal het toch wel een keer?

Mei
2 -> Trouwdag vrienden, wij ceremonimeesteren
4 -> Ik voel en weet gewoon al weer dat het mis is. Echt even een zware dag vandaag. Gelukkig is God daar en weet Hij dat ik afleiding nodig heb. Vandaag wordt ik dan ook gebeld door mijn leidinggevende, met de vraag of ik tijdelijk onze coordinerend begeleider wil gaan ondersteunen door 2 dagen per week op kantoor te gaan werken, met evt in de toekomst zelfs de mogelijkheid om tweede coordinerend te worden. Aanvankelijk voel ik me zeer vereerd en voel ik het als leiding van boven, maar het maakt me tegelijkertijd ook wel onzeker en er komen allerlei vragen omhoog. Ga ik nu kiezen voor carrière ipv moederschap? Toch grijp ik de kans, stort ik me er maar gewoon in en zal ik wel zien hoe God mijn wegen leidt.
Wat betreft het ziekenhuis hebben we het allebei even helemaal gehad en we besluiten een flinke pauze in te gaan lassen. We hebben nog 1 IUI poging te gaan, maar nu zien we het nut er even helemaal niet meer van. Eerst maar eens verder richten op elkaar, op leuke dingen doen, nieuwe uitdagingen op het werk en niet te vergeten onze nieuwe gemeente de Meerkerk. Dat God ons daar wil hebben ervaren we wel duidelijk.
9 -> We gaan voor het eerst kennismaken met de kringleiders van onze evt. eigen kring. We maken kennis en delen ook iets over onze strijd rondom kinderwens. Heel bijzonder is te merken dat in deze kring van 6 jonge stellen, wij niet de enige zijn die deze strijd kennen. Het is nog erg nieuw en spannend, maar we hebben er vertrouwen in. Het gaat goed komen met deze kring. God geeft ons deze plek om te groeien.
25 t/m 28 -> Samen met twee vrienden gaan we daar de Pinksterconferentie van Opwekking. Op zaterdagavond tijdens de gebedsgenezingsdienst besluit ik naar voren te gaan en voor mij, voor ons te laten bidden. Een bijzonder moment, maar ook heel spannend. Want als iemand dan voor genezing van je lichaam bid en hij zijn vertrouwen daarover uitspreekt, dan komt ook wel de vraag, bij ons in elk geval, wat nu. Hoe ga je hier nu verder mee om? Moeten we het nu gewoon afwachten en zal God ons op de gewone natuurlijke weg zegenen of mogen we misschien later toch ook nog weer gebruik maken van ziekenhuis middelen? Ik besluit deze vragen los te laten en maar te zien hoe het zal lopen. Tegen onze vrienden spreek ik echter in geloof uit dat GK en ik volgend jaar met zijn drieen mee naar Opwekking zullen gaan. Ik wil het geloven en dus doe ik deze geloofsstap. Geweldig om te merken hoe onze vrienden hierop reageren. Dat bemoedigt.
31 -> Vandaag gebeld om een afspraak voor een CT te maken. Longfoto's en CT's voor de Hodgkin controles, hebben een tijd niet gekund, omdat er dan toch steeds een kans van zwangerschap was, maar nu ga ik die eerst maar weer een keer plannen. Toch ook wel fijn om weer eens zwart op wit te krijgen dat het wat dat betreft echt goed met me gaat.
Verder ben ik inmiddels druk met het maken van een persoonlijk assessment omdat ik wil gaan proberen de opleiding tot coordinerend begeleider te gaan doen. Wat een spanningsvolle klus is dat zeg. Je moet zo naar jezelf kijken en bovendien blijft in mijn gedachten de vraag spelen of carrière en kinderwens wel samen kunnen gaan.

Juni
4 -> Vandaag de CT scan in de Daniel den Hoed kliniek in Rotterdam.
7 -> Het spannende Groepsassesment voor de opleiding tot coordinerend begeleider in Hoofddorp. Daarna meteen naar huis, waar mijn vriendinnen al op mij wachten. We gaan stappen in Haarlem en blijven daar ook een nachtje in een B&B slapen.
21 -> Omdat het toch blijft kriebelen, hebben we een gesprek aangevraagd bij een gynaecoloog. We, of misschien ik vooral, willen weten of een 6e IUI nog zin heeft, of dat we ook meteen naar IVF door zouden mogen. Hij verteld dat we sowieso voor IVF mogen kiezen nu, maar dat dat ook nog wel heel wat van je vraagt. Hij verteld in grote lijnen hoe dat in zijn werk gaat en eerlijk gezegd schrikken we daar nog wel van terug. Het lijkt ook allemaal zo kunstmatig en nou ja er komen veel vragen omhoog. Wat betreft IUI, zit er wat betreft het ziekenhuis geen limiet van 6 aan. Vanuit hen zou het vaker mogen, maar je moet daar ook nog wel vertrouwen in hebben. We gaan naar huis me veel nieuwe info en gaan er eerst nog maar eens rustig over nadenken.

Juli
11 -> Vandaag heb ik sollicitatiegesprek gehad voor de functie 2e coordinerend begeleider. Ik heb lang getwijfeld of ik wel moest solliciteren, maar heb de kans toch maar genomen, hoewel ik me er niet echt zeker van voelde. Aan het eind van de dag kreeg ik via mijn leidinggevende meteen te horen dat ik het niet was geworden, maar de andere kandidaat ook niet. Wat mij betreft raadden ze me aan om eerst rustig de cursus te gaan doen en mezelf te ontwikkelen in mijn (on)zekerheid. Nou ik moet zeggen dat het een opluchting voor me was. Ik ben altijd zo blij als God door de keus van anderen mij de weg wijst en dat ik dan in mezelf ook meteen ervaar...Ja dit is GOED. Ik haal opgelucht adem.
13-15 -> Mijn neefjes komen logeren. Gezellig.
21 -> We vertrekken op fietsvakantie door Nederland. GK op zijn nieuwe fiets en ik met mijn nieuwe verstelbare stuur...we zijn er helemaal klaar voor.

Augustus
9 -> We zijn weer thuis
10 -> We reizen af naar Friesland, naar het ziekenhuis van Leeuwarden om daar ons nieuwe kleine neefje te bewonderen. Net een paar dagen uit de couveuse krijgt GK als lid van de familie de primeur om hem vast te houden.
23 -> Een client van mijn groep, is overleden en wordt vandaag gecremeerd. We hebben een mooie afscheidsbijeenkomst met zijn allen.

September

2006 - De eerste acties

Maart
03 -> 8.30u afspraak bij de huisarts voor het eerste zaadonderzoek
16 -> 11.00u eerste afspraak bij de gynaecoloog
20 -> 8.00u bloedprikken

April
06 -> 9.00u gynaecoloog

Mei
04 -> 11.30u gynaecoloog, dagbehandeling
11 -> 9.00u Anestesie gesprek in Alphen
18 -> 12.00u gynaecoloog bellen
31 -> 14.30u Ziekenhuis bellen

Juni
01 -> 10.30u Kijkoperatie
04 -> Dagje naar Opwekking
15 -> 14.30u naar huisarts
24 t/m 29 -> eisprongweek

Juli
06 -> 10.30u gynaecoloog
12 -> ongesteld geworden

Augustus
03 -> 9.00u Thorax foto en bloedprikken
10.00u Daniel den Hoed opcontrole
28 -> Laboratorium weer open

September
05 -> ongesteld geworden
07 -> 8.00u Clomid innemen
08 -> 8.00u Clomid innemen
09 -> 8.00u Clomid innemen
10 -> 8.00u Clomid innemen
11 -> 8.00u Clomid innemen
14 -> 12.20u Echo
17 -> 19.00u injectie laten zetten op afdB4 (pregnyl)
19 -> 9.00u Sperma afleveren
-> 10.20u IUI

30 sept t/m 20 okt -> Camper vakantie Amerika

Oktober
02 -> Ongesteld geworden (wat een nacht in Yosemite Park...De beer was letterlijk en figuurlijk los :-))
30 -> Ongesteld geworden. Om 9.30u ziekenhuis gebeld.

November
01 -> Clomid pil innemen
02 -> Clomid pil innemen
03 -> Clomid pil innemen
04 -> Clomid pil innemen
05 -> Clomid pil innemen
09 -> 15.30u gynaecoloog
10 -> 15.00u Sperma op lab afleveren
-> 16.00/16.30u Inseminatie
25 -> ongesteld geworden

December
04 -> 9.00u ziekenhuis bellen
-> 10.00u Echo in het ziekenhuis
06 -> 16.00u Echo in het ziekenhuis
15 -> 12.30u Vandaag hormonen laten testen - bloedprikken
16 -> ongesteld geworden
18 -> Clomid slikken
19 -> Clomid slikken
20 -> Clomid slikken
21 -> Clomid slikken
22 -> Clomid slikken

2004 en 2005 Hoe het allemaal begon

20-02-2004 getrouwd

van .... tot .... 2004 op verlate huwelijksreis naar Peru geweest.

Gestopt met de pil

Leuk spannend, afwachten maar.

Naar de just-married conferentie geweest en daar het boek Liefde voor Twee gekocht.