Het is ECHT waar...

lief kleintje... je bent aan het groeien in mijn buik.

Ja, de meeste van jullie weten het al, maar het is nu toch echt waar. Ik ben zwanger! Wij zijn in verwachting.
Het is nog super pril, maar het super lichte streepje dat te zien was op het test staafje werd afgelopen vrijdag, 19 juli, bevestigd door de uitslag van het bloedonderzoek. Wat was ik zenuwachtig toen ik om ongeveer half drie vanuit mijn werk naar huis reed. Gk moest maar bellen, want daar voelde ik me echt niet to in staat. Maar toen kwam het verlossende woord eruit... ik ben zwanger, wij zijn in verwachting...
Het was (en is nog) nauwelijks te bevatten, maar we zijn BLIJ, heel blij...We danken God en we gaan bellen... We zijn het gewoon meteen aan iedereen gaan vertellen. Er zijn zoveel mensen die hebben meegeleefd, zoveel mensen die voor ons bidden en die weten dat we precies deze dagen in spanning zaten. 's Maandags op mijn werk zou ik het ook niet kunnen verbergen, dus dan moet ieder ander die ons toch nog net wat meer na staan het ook maar weten. Het vertellen van het nieuws is, gewoon ook HEEL LEUK om te doen. Geweldig om mensen zo te verrassen en bij hen ook de blijdschap te zien. Daarnaast was het voor ons echter ook een grote drijfveer om het iedereen te vertellen, zodat al die mensen die voor ons hebben gebeden en zouden weten dat GOD GROOT is en dat Hij echt gebeden verhoort. Het is mijn verlangen dat al die mensen God ook danken voor dit wonder... We zullen Hem nooit genoeg kunnen danken voor alles wat Hij doet, maar wat we kunnen mogen we doen.

We bellen onze ouders, broers, zussen, vrienden... we hebben wat afgebeld. De ontroering, opwinding en daarmee de adrenaline vliegt door ons heen.
Ik was helemaal hieperdepieper... Sommige mensen spreken we ook al persoonlijk en de eerste kleine kadootjes nemen we in ontvangst... een rompertje, een knuffel, maar wat ook heel mooi was, was het lijstje met de volgende bijbeltekst...

Het gebed van Jabes;
'Wil mij toch overvloedig zegenen en mijn gebeid vergroten; laat Uw Hand met mij zijn; weer van mij het kwade, zodat mij geen smart treft!' En God schonk wat hij had gevraagd.

1 Kronieken 4:10 (NBG)

Als we al even het idee hadden dat we nu wel weer gewoon lekker door zouden slapen 's nachts, dan was al snel duidelijk dat dat niet zo was. Alle verhalen, alle gesprekken en het gevoel en weten dat het echt waar is, zorgde nog regelmatig voor onderbroken nachten. Af en toe lijken er ook al wel wat zwangerschaps perikelen bij te zitten...borrellende buik, last van mijn maag, het zuur... het zal een combi zijn geweest van de opwinding en de hormonen...
Maar het maakt allemaal niet uit. Laat maar komen die eventuele zwnagerschapskwalen...het maakt niet uit...

Ik ben Zwanger...we verwachten een kindje...